“Klagers geen nood”, ik hoor deze uitspraak al mijn hele leven. Tegenwoordig niet zo veel meer, maar het lijkt of gezegdes in het algemeen uit de mode aan het raken zijn. Wel jammer, we zouden voor de Corona-periode ook prachtige uitdrukkingen kunnen verzinnen. Wat vooral in deze uitspraken terug zou moeten komen, is dat Nederlanders uitgesproken bedreven zijn in klagen. Verschrikkelijk. Terwijl de meesten van ons het helemaal niet slecht hebben, ze moeten hooguit wat langer wachten op sommige plaatsen.

Ik heb het niet over de mensen die zich de benen onder het lijf uitrennen in de zorg. De medewerkers in de ziekenhuizen, de verzorgingstehuizen en overal waar andere, kwetsbare, mensen verzorgd moeten worden. Of over de mensen die hun zaak moeten sluiten en ’s nachts wakker liggen over hoe ze hun personeel moeten betalen. En hun vaste lasten. Of over de mensen die, ondanks hun voorzichtigheid, toch ziek zijn geworden. Over die mensen heb ik het niet.

Maar stel je voor, dat je naar een garagebedrijf gaat omdat de linker achterband van je auto een beetje slap staat. Dat kun je natuurlijk zelf even oplossen bij een pompstation maar nee, je besluit naar je eigen dealer te gaan. De mensen daar zijn deskundig. En in deze tijd ook erg voorzichtig. Je wordt vriendelijk verzocht een mondkapje op te doen, ze gaan je auto ontsmetten, rijden hem de werkplaats in, verzorgen de bandenspanning, waarbij ze ook even je andere banden controleren, ontsmetten weer de hele auto en komen dan bij je terug. En dat duurt een half uur. Echt, een half uur! Onvoorstelbaar dat je zo lang moet wachten.

Of stel je voor dat je gezellig met een groep vrienden over straat loopt. En dat zo’n vervelende BOA komt zeuren dat je maar met twee mensen mag samenscholen. Samenscholen, inderdaad, maar dit zijn je vrienden. Daar is niks mee aan de hand, we zijn geen van allen ziek, dus waar bemoeit zo’n zanikerd zich mee. Ga weg joh, of je krijgt er één.

Hetzelfde geldt voor de vreselijke buschauffeur. Hoezo een mondkapje op, ik zit toch meer dan anderhalve meter van jou vandaan. Schiet toch op man.

Het lontje van de mensen wordt steeds korter. Tijdens de eerste lockdown werd er voor de zorghelden geapplaudisseerd. Nu staan er bij sommige afdelingen beveiligers aan de ingang. Onvoorstelbaar. Je zult zelf de hulp maar nodig hebben.

Klagen. Ik vind het een nare eigenschap. Ik weet wel dat het in de natuur van ons volk zit, maar laten we dan tenminste net als vroeger klagen over het weer. Daar kunnen we in ieder geval zelf niets aan veranderen. In tegenstelling tot aan de Corona-crisis.