Inmiddels is er een week avondklok voorbij. Waarschijnlijk zullen veel mensen de start niet makkelijk vergeten. Rellen, vernielingen, aanvallen op de politie, taferelen waarvan de nuchtere Nederlander dacht dat ze alleen in het buitenland voor konden komen. Maar nee, ook in Nederland trok een groep de straat op om te laten weten dat zij het er niet mee eens waren. Waar mee? Geen idee, ze waren gewoon tegen.

Winkeliers, die toch al geen fijne tijd hebben, kregen het nog zwaarder te verduren. Politie werd nog zwaarder belast. Terwijl die mensen ook alleen maar hun werk doen. Een station werd vernield. Waarom in vredesnaam? Wat heeft de NS of ProRail verkeerd gedaan? Hebben zij het virus verspreid? Ik heb er met open mond naar gekeken. Wat waren dat toch voor mensen?

Dit heeft helemaal niks met Corona te maken. Het heeft te maken met de mentaliteit van een groep mensen die echt beneden peil is. Ik heb er eigenlijk niet eens woorden voor. Zijn deze mensen na de rellen thuisgekomen en hebben zij tegen hun moeder of vriendin/vriend gezegd  “zo, dat was nog eens een gezellig avondje, ik ben lekker met mijn vrienden op pad geweest.” En zijn ze toen tevreden achter hun bordje boerenkool met worst gekropen?

Ach die arme dame die met een bebloed gezicht in beeld kwam. Het was eigen schuld, ze had daar helemaal niet moeten zijn.

Een dag later was het weer raak. Randdebielen lieten zich inspireren door hun hersenloze voorgangers.

De dagen erna likten de steden hun wonden. Alles moest worden opgeruimd, de schade moest worden hersteld. Je wilt toch niet in de schoenen van zo’n winkelier staan die zijn winkel aantreft alsof er een bom is ontploft. Die ’s nachts wakker ligt omdat de stapel rekeningen steeds hoger wordt. Wat riepen die idioten? “Vandaag is alles gratis.” Nee, vandaag werd een hele hoge prijs betaald. Vandaag zag iedereen dat er in Nederland een groep mensen bestaat die het intellect heeft van een aardappel. Een kleine groep, gelukkig, maar groot genoeg om Nederland weer eens goed op de kaart te zetten. De Belgische collega’s die ik sprak, vroegen zich in alle ernst af wat er toch in Nederland aan de hand was.

Je schaamt je toch echt voor de rest van de wereld. En Trump is er niet meer om het te overtreffen met nog stommere acties. Echt, laten we als Nederland voorlopig maar heel wijselijk onze mond houden. En niet net doen of we het allemaal beter weten. Want de acties van afgelopen week, nee, dat had helemaal niets met gezond verstand, of zelfs maar met een greintje verstand te maken.

Onlangs kwam er belangrijk nieuws voorbij; een studente heeft een gender neutraal kaartspel ontworpen. Het kwam in verschillende nieuwsbulletins en talkshows aan de orde. De dame in kwestie vindt dat een heer niet meer waard is dan een dame. In principe ben ik het daar natuurlijk mee eens. In mijn beleving zijn mannen net zoveel waard als vrouwen. Of andersom. Maar om daar nu een heel nieuw kaartspel voor te ontwerpen, poeh. En eigenlijk is het ook geen eerlijk uitgangspunt. Want hoezo de dame, waarom niet de boer. Want die is toch ook veel waard? Zonder boeren hebben wij niet te eten. Tot op heden komen speklapjes nog altijd van een varken, niet uit een fabriek. Hoewel, soms lijkt het er wel op, maar dat is een andere discussie.

Ik besef steeds meer dat ik van een oudere generatie ben. Ik zoek niks achter jodevet, negerzoenen en moorkoppen. Misschien is dat fout, ik weet het niet, het zou best kunnen maar ik ben er mee opgegroeid. Als katholiek gezin uit Tilburg gingen wij in de maand mei naar de Hasseltse kapel. Even een kaarsje aansteken en dan snel naar de snoepkraampjes die in de Mariamaand iedere zondag een enorm assortiment aan snoepgoed aanboden. En inderdaad, we kochten daar jodevet. Naast stroopsoldaatjes, zuurballen en spekken. Heerlijk. Ik voor mij heb die naam nooit geassocieerd met een bevolkingsgroep. Misschien omdat ik eigenlijk helemaal geen onderscheid maakte tussen mensen. Je had mannen, vrouwen en kinderen. Punt.

Jaren later leerde ik één van de eigenaren van zo’n snoepkraam kennen. Hij vertelde me dat de naam jodevet in de ban was gedaan. Het heet tegenwoordig borsthoning. Geen idee waar dat nou weer vandaan komt. Gelukkig verkocht hij nog wel stroopsoldaatjes. Dat was dan toch nog gebleven.

Ik was ook oprecht verbaasd toen mensen als Sylvana Simons en Akwasi mij gingen beschuldigen van racisme omdat ik geen aandacht besteedde aan dit soort uitingen. Ik was me daar helemaal niet van bewust. En ik denk met mij best wel meer mensen. Natuurlijk zijn er ook mensen die wel onderscheid maken. Maar ook die heb je in soorten en maten. En discriminatie is echt niet iets dat enkel door witte mensen wordt bedreven.

En nu komen er dus gender neutrale verkeersborden, een gender neutraal kaartspel, alles moet op de schop. Het lijkt mij allemaal erg geforceerd. Het is buitenkant, dieper gaat het denk ik niet.

Het veranderen van een naam gaat volgens mij de oplossing niet brengen. Het is misschien een begin maar het zal nooit het einde van de ongelijkheid zijn. Daar moet nog heel wat meer voor gebeuren.

Weer een nieuw jaar, wat zal het ons brengen. Ik hoop voor iedereen alle goeds. Heel veel geluk, liefde en goede gezondheid. En niet per se in die volgorde. Het jaar 2020 was turbulent en anders dan we ooit gewend waren. Hopelijk brengt 2021 meer rust.