Foutjes zijn makkelijk gemaakt. In het pre-digitale tijdperk was een komma verkeerd zetten nog handwerk, maar tegenwoordig is het zo gebeurd. Niet dat het toen niet gebeurde, ik zie nog het gezicht van mijn schoonmoeder voor me toen ze zich realiseerde dat haar man niet 10 maar 1000 euro had overgemaakt naar de Hartstichting. Doneren en helpen is mooi maar dit was toch overdreven. Pa keek er schuldbewust bij, hij had zich echt gewoon vergist. Gelukkig is de Hartstichting een eerlijke organisatie en zagen zij ook wel dat de maandelijkse donatie ook deze maand een nette 10 euro moest bedragen. Op mijn vraag waarom pa niet gewoon automatisch liet incasseren antwoordde hij “Nee, ik wil de baas zijn over mijn eigen rekening.” Ik beet op mijn lip om geen bijdehante opmerking te maken. Ma was minder tactvol, “ja, dat zien we, sufferd.”

Tegenwoordig is alles met een muisklik te bestellen. Je zoekt een product, plaatst het in het winkelwagentje en klikt op bestellen. De radertjes gaan lopen en een paar dagen later staat de pakketdienst voor de deur. Dat gaat natuurlijk wel eens fout. Een gemeenteraadslid in Duitsland bestelde in plaats van 20 pakken 20 pallets toiletpapier voor het gemeentehuis. Gelukkig raakt dat niet over de datum, ze kunnen nog jaren vooruit.

Of wat te denken van die werkgever die per ongeluk iedere werknemer 30.000 euro teveel salaris uitbetaalde. Verstandige werknemers lieten het geld ongemoeid maar er zijn natuurlijk ook altijd feestnummers die een buitenkansje ruiken. Of mensen met loonbeslag, die zijn gelijk van een groot deel van hun schulden af. Althans, zo lijkt het. Het lijkt me voor de loonadministrateur een heel beroerd moment. Allereerst het moment dat hij beseft dat hij een enorme fout heeft gemaakt. Was dat een seconde nadat hij op ‘send’ had gedrukt? Of had iemand hem er fijntjes op attent gemaakt. Had hij een telefoontje gekregen van een dankbare collega? Ik kan me voorstellen dat hij het even heel warm heeft gekregen.

Ooit had ik een collega die door een fout  van de belastingdienst bijna een ton bijgeschreven kreeg. Hij besefte direct dat hij dat terug zou moeten betalen. Hij wist alleen niet wanneer. Dus opende hij een nieuwe spaarrekening, je kreeg toen nog rente, zette het geld apart en wachtte rustig af. Het duurde bijna een jaar voordat de belastingdienst de fout ontdekte. Van de rente is hij lekker met zijn vrouw uit eten gegaan.

Ik moet zeggen, ik heb zelf nog nooit een meervoud van spullen besteld. Ik moet het afkloppen want ik ben nogal ongeduldig en redelijk ‘klikkerig’. Als ik denk dat het niet goed gaat, klik ik vrolijk verder tot het wel lukt. Ik weet het, daar moet je mee uitkijken. Voor hetzelfde geld staat er binnenkort een koerier voor de deur met 20 dozen varkensoren. Terwijl ik maar 20 oren heb willen bestellen. Ach, ik weet dat er één kleine man in ons huishouden dan heel dankbaar gaat zijn. Dat dan weer wel.