Ik snap het niet. Ik denk van mezelf dat ik best een modern mens ben. Ik heb interesse in de ontwikkelingen, gebruik alle moderne mogelijkheden die worden geboden. En toch snap ik het niet. Waarom moet ik een abonnement nemen op een vlog waar bij me een inkijkje wordt gegeven in het dagelijks leven van iemand die ik helemaal niet ken. Die me eigenlijk ook helemaal niet interesseert.

Of nog erger, waarom moet ik andere mensen datzelfde inkijkje geven in mijn leven. Laten zien hoe ik ‘s ochtends uit bed kom. Hoe ik wakker zit te worden achter een beker koffie. Geloof me, dat willen jullie helemaal niet zien. En terecht, ik hoef dat ook niet van andere mensen te zien. De gebeurtenissen die we voorgeschoteld krijgen zijn ook alledaags. Gelukkig maar, want een mens houdt het niet vol om de hele dag in ‘aan’-modus te staan. Iedereen heeft zijn momentjes nodig.

Wat me dan wel amuseert is het feit dat een bekende vlogger op YouTube bekend maakt dat zijn relatie voorbij is. Zijn, inmiddels ex-, vriendin zit naast hem en huilt tranen met tuiten. “Het ging echt niet meer.” Ach gossie. Heel Nederland leeft mee, alle roddelrubrieken brengen dit belangwekkende nieuws. Gelukkig is er een week later beter nieuws te melden. Het bekende koppel heeft de onenigheden bijgelegd en besloten de relatie een nieuwe kans te geven. Heel vloggend Nederland slaakt een zucht van verlichting. Poeh.

De niksheid van dit nieuws slaat me met stomheid. Waar houdt de natie zich mee bezig, ik vraag het me oprecht af. Is er dan echt geen belangrijker nieuws te melden? Zijn er geen rampen gebeurd? Heeft de regering geen maatregelen genomen om de gevolgen van de gaswinning in Groningen te compenseren? Nee, alle deskundigen buigen zich over het fenomeen vlogger.

En dat zijn dan nog maar de onschuldige vlogs. Er zijn ook mensen die hulpverleners lastig vallen en voor de meest enge ziektes uitmaken en daar dan prat op gaan. Maar het ergste is dat deze vlogs ook nog gretig bekeken worden. En dat de makers een podium krijgen in zichzelf serieus nemende actualiteitenprogramma’s om ons ervan te overtuigen dat zij volledig in hun recht staan. Recht van meningsuiting.

Onvoorstelbaar. Nee, ik snap het niet. En eigenlijk denk ik dan ‘gelukkig niet’.