“Pa, heb je zin om zaterdag bij ons te komen eten?” “Zeker jongen, dat lijkt me erg gezellig.” “Heb je voorkeuren, is er iets dat je lekker zou vinden?” “Nee hoor, helemaal niet, alles is goed.” “Oh, dan kijken we wel, dan vraag ik wel wat ze wil maken.” “Konijn zou wel erg lekker zijn.”

En dus stond er op zaterdagmorgen al vroeg een grote pan met konijnebouten te pruttelen op het vuur. Konijn moet, volgens mijn schoonvader, op de ouderwetse manier bereid worden. Geen flauwekul, geen poespas, gewoon uien, spekjes, laurierblad en kruidnagel. Natuurlijk voeg ik stiekem nog wel wat toe, maar dat vertel ik niet. Ik zorg ook altijd dat er wat extra is, zodat hij dat mee kan nemen.

Er moeten ook geen liflafjes bij, gewoon gebakken aardappelen en ouderwetse groenten, spruiten of rode kool. Mijn schoonvader is niet van de nouvelle cuisine. Gewoon eerlijk eten, geen onzin. Op zich kan ik daar wel in meegaan, het is bij gelegenheid ook gewoon heerlijk.

Tegen etenstijd arriveert mijn schoonvader, met de deeltaxi. Een prima uitvinding voor hem, hij heeft onderweg ook nog wat aanspraak. Bovendien kent hij de halve wereld dus hij komt altijd wel een bekende tegen. We helpen hem uit zijn jas, proberen de hond te kalmeren die hem in zijn mateloze enthousiasme omver zou springen en nemen zijn wandelstok van hem over. Hè, hè, het zit. “Koffie?” Hij kijkt, hij heeft eigenlijk liever een borreltje, tenslotte is het bijna etenstijd.

Na even gezellig geborreld te hebben, komt het konijn op tafel. Niet in een sjieke schaal maar gewoon in de grote wildpan waar ik zo zuinig op ben. Pa kijkt vergenoegd toe. De konijnenbout wordt tot het laatste botje schoongepeuzeld. Het is een genot om naar te kijken. Tevreden ziet hij dat er nog een konijnenbout over is. “Meenemen voor morgen?” “Ja dat is goed, dan eet ik die lekker bij de boterham.”

Na een gezellige avond keuvelen breng ik hem weer naar huis. De deeltaxi is op dat tijdstip lastig, je weet nooit wanneer hij exact voor de deur staat. Gewapend met stok en bakje met konijn hijst hij zichzelf in de auto. Het duurt even maar we hebben de tijd. Onderweg naar huis neemt hij de afgelopen uren nog even door. Hij heeft een gezellige avond gehad.

Het zijn misschien maar eenvoudige genoegens maar ik kan er enorm van genieten. En pa ook, dat weet ik zeker.