Het was wel een rare dag om naar de camping te gaan. Meestal gingen ze op zaterdag maar nu was het volgens hem toch eerder in de week. Het vrouwtje had nog niet zoveel dagen gewerkt en hij was pas net mee naar kantoor geweest. En dat was normaal niet op de laatste dag van de week. Maar goed, hij klaagde niet, het was mooi weer dus het zou vast weer gezellig worden.

Toen ze aankwamen, zag hij het al. De buren waren er ook en ze hadden zelfs gasten. Dus Luna was er en een ander vriendje, Mila. Gelukkig een vrouwtje, die hoefde hij niet te laten merken wie de baas was. Dat ging altijd wel goed. Vorige keer met Ozzy had hij een dag lang mank gelopen. Hij had het niet laten merken maar het had hem wel moeite gekost om Ozzy bij te houden.

Het vrouwtje vond het prima dat hij bij de buren ging kijken dus dat was ook mooi meegenomen. Waarschijnlijk wel omdat er een hek om allebei de plaatsjes was gezet. Hmm, hij kon niet meer de hort op, dat was wel wat minder. Het vrouwtje was er blij mee, dat zag hij wel, die vond het nooit zo geslaagd als hij in zijn eentje op pad ging.

Ze bleven lekker veel dagen. Ze hadden veel leuke dingen gedaan. En behoorlijke wandelingen gemaakt. Uiteraard had hij het grootste deel van de route drie keer gelopen. Je wil toch immers niks missen. Mila was wel een beetje lui maar Luna had behoorlijk mee gerend.

Het vrouwtje had het best goed naar haar zin gehad, dat had hij wel gezien. Nou, gelukkig maar, daar was hij wel blij om.

En hij wilde het niet laten weten maar hij was bekaf toen hij thuis weer op zijn kussen kroop. Hij had niet eens de puf om het oor dat het vrouwtje voor hem had gepakt op te eten. En dat was hem toch eigenlijk nog nooit overkomen. Het vrouwtje had er maar eens mee gelachen. “Ben je zo moe, ventje?” had ze gevraagd. Poeh, hij voelde toch wel dat hij geen drie meer was. Morgen eerst maar eens lekker uitrusten.