Heel lang hebben we in onze buurt geklaagd over de kruising. Het was ook heel krap, als er een vrachtwagen door moest, kon je rustig een eindje achteruit rijden. Ooit, maar dat is al jaren geleden, heeft er eens een boottransport klem gezeten. Een mooi jacht, het zou in ons haventje te water worden gelaten. Er was berekend dat het allemaal kon, de vrachtwagen zou de bocht kunnen maken. Maar helaas, waarschijnlijk waren de tekeningen niet helemaal accuraat, de combinatie kwam jammerlijk vast te zitten op de kruising. Het verkeer volledig blokkerend. Ach, het ongemak woog niet op tegen de hilariteit dus veel ergernis was er niet. En nadat er een betonnen muurtje was afgebroken, kon het transport gehavend en wel zijn weg vervolgen. En wij ook, stiekem nog na-lachend.

“Eigenlijk staat dat huis op de hoek ook vreselijk in de weg”, zeiden we tegen elkaar. Maar ja, om nou tegen iemand te zeggen dat hij zijn huis af moet breken, dat is ook weer zowat. Tot op een gegeven moment de bewoners van het bewuste huis waren overleden en de kinderen het huis verkochten, aan de gemeente. Het zou dus toch echt afgebroken worden. We kregen brieven, hadden inspraak, kregen het uiteindelijke plan waaruit de inspraak toch niet bleek en er werd een datum gepland.

De bewuste dag naderde maar er gebeurde niks. Wel werden er bijzondere palen geplaatst. “Weet jij wat dat is?” vroeg ik mijn maatje. Hij schudde zijn hoofd. We deden navraag. En wat bleek, in het huis dat zou worden afgebroken, woonden vleermuizen. En die zijn beschermd. Dus plaatste de gemeente vleermuizenpalen waar ze in konden wonen. Als ze dat ontdekt hadden en waren verhuisd, kon het huis tegen de vlakte. Ik vond het een bijzonder plan want waarom zouden die vleermuizen vrijwillig verhuizen als hun oude onderkomen er gewoon nog stond. Maar daar zouden vast hele knappe koppen over nagedacht hebben. Dacht ik.

Enfin, het duurde weer een paar maanden maar toen eindelijk begonnen de werkzaamheden. Het huis werd afgebroken. Inmiddels ligt ook de hele kruising open. Net als de rest van Brabant, geloof ik. Zelfs de 15 kilometer die ik naar mijn werk moet rijden, kosten me drie kwartier. Als het goed is, is alles eind van de week klaar. En hebben we een overzichtelijke verkeerssituatie. Wel fijn. Maar wel minder bron voor komische verhalen.

En laten we hopen dat het ook allemaal naar tevredenheid van de vleermuizen is.