Afgelopen juni waren mijn maatje en ik 24 jaar getrouwd. “Nog een jaar”, zeiden we lachend tegen elkaar, “dan zijn we zilver.” Voor dat we trouwden, hebben we 10 jaar samengewoond. Dus eigenlijk zijn we al 34 jaar samen. Het klinkt als een eeuwigheid. In die tijd is er veel gebeurd en veel veranderd. De spullen die we destijds kochten en waar we ons huis mee inrichtten, zijn bijna allemaal verdwenen. Ze zijn versleten, ingeruild voor iets anders of gewoon weggedaan omdat we het beu waren.

Van sommige dingen heb je niet eens in de gaten dat ze al oud zijn. Althans, ik ben niet zo veranderig. Ons huis is mijn thuis en mijn warme jas en daar zal ik niet heel snel grote dingen in veranderen. Daarom loop je soms wel eens tegen onverwachte zaken aan. Laatst nog, tot mijn grote schaamte. Ik ben geen hele goede huisvrouw dus ik heb een broertje dood aan vitrage wassen. Het zijn grote onhandige stukken en je moet het kletsnat ophangen anders krijg je de vouwen er nooit meer uit. Dan ben ik zelf net zo nat als de vitrage. Dus stel ik dat zo lang mogelijk uit. Ik had al wel tegen mijn maatje gezegd dat het echt tijd was voor nieuwe. Hij keek me een beetje verbaasd aan. “Nieuwe? Waarom? Deze zijn nog helemaal niet zo oud.” Ik liet me overtuigen en zette de wasmachine aan.

De vitrage was weer mooi wit toen ik het uit de machine haalde. Ik liep voorzichtig met de wasmand naar beneden om zo min mogelijk een spoor van druppels na te laten. Haakjes weer erin en ophangen. Gelukkig begon ik bij ons hoekraam. Toen ik nl. onder aan de vitrage trok om de plooien recht te trekken, ontstond er een enorme winkelhaak. Ik denk dat er wel een scheur van dertig centimeter tevoorschijn kwam. Ik schrok me dood. “Kom eens kijken” riep ik tegen mijn maatje. Die was redelijk beteuterd. Samen hebben we heel voorzichtig de rest van de gordijnen opgehangen. Geen vitrage is geen optie, met een haven voor de deur heb je dan wel heel erg veel inkijk.

Ik heb die middag gelijk nieuwe vitrage besteld. De man die kwam meten zei, zonder enige vorm van humor, “tja, die hebben wel veel geleden.” Mijn maatje en ik hebben eens terug zitten rekenen. Het mocht onderhand wel, de oude vitrage was inmiddels dertien jaar oud. Tijd voor iets nieuws. Helaas zit er zes weken levertijd op onze bestelling. We doen het dus nog heel even, heel voorzichtig, met onze oude raamdecoratie.

En nu maar hopen dat Stef niet te veel ziet en enthousiast op de vensterbank gaat staan. Dat overleeft deze decoratie niet meer.