Zo tegen de zomer beginnen de vakantiekriebels weer om zich heen te grijpen. Mijn lief en ik hebben ook al plannen gemaakt. Wij zijn geen wereldreizigers maar houden ervan een aantal weken per jaar, dat hoeft niet aaneensluitend, op ons gemak te genieten van een andere omgeving, lekker eten en relaxed een glaasje drinken.

Dat doet me gelijk terugdenken aan de zomervakanties van vroeger. Als kind leken de schoolvakanties in de zomer eindeloos. Zes weken niet naar school, er leek geen eind aan te komen. Ook mijn ouders waren niet van die reizigers dus wij gingen dagtrips maken. Met twee volwassenen en drie kinderen op pad in de Simca 1000 van mijn vader. Kinderzitjes, nooit van gehoord, zelfs de autogordels ontbraken op de achterbank. We hadden ook geen Playstations of dvd-spelers in de hoofdsteunen, wij deden ‘ik zie, ik zie wat jij niet ziet’. “Nee, we zijn er nog niet.”

Mijn moeder pakte een grote tas in met broodjes en appels. Een thermoskan koffie voor mijn vader en haarzelf, pakjes drinken met een rietje voor ons kinderen. We zongen liedjes en bezochten pretparken en dierentuinen. ’s Avonds waren we moe en voldaan en sliepen heerlijk in ons eigen bed. 

Natuurlijk waren we wel eens jaloers op kinderen die met hun ouders een paar weken naar het buitenland gingen. Die hadden grote verhalen over alle avonturen die zij hadden beleefd. Wij waren thuisgebleven, hoe saai was dat.

Eén keer gingen we een week naar zee. Weken van tevoren waren we al zenuwachtig. Wat moesten we allemaal meenemen. Badkleding, badhanddoeken, we gingen heerlijk naar het strand. Helaas ben je in Nederland niet zeker van het weer en was mijn moeder na drie dagen regen en ‘mens-erger-je-niet’ spelen het zo beu dat ze aankondigde dat we morgen naar huis gingen. Wij kinderen protesteerden luidkeels maar ze was onvermurwbaar. De dag erna stonden we allemaal onder een warme douche en bedachten dat dat toch wel beter was dan kou lijden onder een paar piesstraaltjes in een hokje dat in de zomer niet verwarmd werd. De week erna gingen we met de bus naar Phantasialand. Op een bloedhete dag, want natuurlijk was het weer na onze thuiskomst omgeslagen en vielen de mussen voor wekenlang van het dak.

Toch heb ik geen slechte herinneringen aan onze zomers. Ze waren misschien niet zo spannend maar we leerden wel hoe wel onszelf konden vermaken. Ik ondernam met mijn zussen fietstochten door de velden rondom het dorp waar wij woonden. In onze fantasie beleefden we de meest prachtige avonturen. Helaas zijn al die polders en weilanden volgebouwd en mogen kinderen niet meer zonder begeleiding zo ver van huis. Ik kan er met weemoed aan terugdenken.