“Oh meid, wat een heerlijk water heb je toch altijd. Werkelijk, ik weet niet hoe je het doet maar het smaakt voortreffelijk. En dat blaadje munt, werkelijk subliem.” De buurvrouw graait met haar benige handen naar de kan water die op sidetable staat. Zij neemt graag nog een glaasje. De felrood gelakte nagels matchen perfect met de vuurrode kring lippenstift die zij achterlaat op het glas. Ik griezel en neem nog maar een slok van mijn wijn. Natuurlijk komt me dat te staan op een waarschuwende blik van de gastvrouw maar dat negeer ik. Ze moet me tolereren, ik hoor nu eenmaal bij de familie, al weet ik ook wel dat dat niet van harte is. Zij voelt heus wel dat ik zie dat zij haar sjieke waterkan staat te vullen onder de kraan in de keuken. Daar komt helemaal geen duur bronwater aan te pas. Het blaadje munt is om te verhullen dat er werkelijk geen enkele smaak aan is te bekennen.

Het uiterlijk vertoon van deze familie is werkelijk tergend. Goedkope wijn wordt in een dure karaf geschonken. De karaf is waarschijnlijk een erfstuk, zelf aanschaffen zit er helemaal niet in. Gelukkig zijn hun vrienden en kennissen ook zo, het toneelstuk wordt vakkundig in stand gehouden. En dan is het helemaal niet wenselijk dat er iemand zijn intrede doet dit al deze zaken spottend bekijkt. De wijn van de Aldi is prima te drinken, niets mis mee, maar het feit dat er net wordt gedaan of hij van een vooraanstaand wijnhuis is, maakt dat je er toch hoofdpijn van krijgt.

Wat ook een feest is, is om met de familie naar een restaurant te gaan. Bij voorkeur als er wordt betaald, dan kunnen de duurste gerechten van de kaart besteld worden. Met de air van een veldheer kijkt mijn schoonvader de tafel rond. Zijn baas betaalt de rekening dus eigenlijk krijgen wij het indirect van hem. Respect lijkt hem daarom wel op zijn plaats. Ik bekijk het tafereel en zucht inwendig.

Als we ’s avonds weer thuis zijn, in ons eigen simpele appartement en ik een fles wijn van de supermarkt opentrek, bedenk ik dat dat toch eigenlijk veel beter is. Lekker zijn wie je bent, zonder iedere dag weer die schijn te moeten ophouden. Het lijkt met dat je daar heel moe van wordt.