“Hoe was je vakantie?” Het is de vraag die je altijd krijgt als je weer begint met werken. Ik stel die vraag zelf ook altijd aan mijn collega’s. Meestal is het antwoord dan iets in de trant van “lekker, mooi weer, leuke dingen gedaan, veel te kort.” Nu was onze vakantie ook wel gezellig, zeker, maar toch wel heel anders dan we ons hadden voorgesteld. Twee weekjes Ardennen werden twee weekjes thuis. Ook gezellig, zeker, maar wel vanwege een hele rare reden. En met een bijzonder actielijstje. Verzekeringsmaatschappijen inschakelen, afspraken maken met experts. Niet mijn dagelijkse werk. Je leert er weer iedere dag van.

De collega’s die wisten wat er gebeurd was, vroegen gelijk hoe het ging. Of we nog wat hadden kunnen redden en wat we gingen doen. Of de camping weer open was, of überhaupt nog open ging. Of we toch weer op datzelfde plekje gingen staan. En of we nu een andere caravan gingen kopen. Vragen waar we zelf ook al over nagedacht hadden. En het kan misschien nog wel even duren maar ik ben er van overtuigd dat we over een tijdje weer heerlijk gaan kamperen.

Een ander verhaal zijn de collega’s die echt heel nietsvermoedend vragen of je een leuke vakantie hebt gehad. Toch een beetje lastig te beantwoorden. Want ja, het was fijn om even niks te hoeven. Lekker samen met mijn maatje wakker worden bij een uitgebreid bakje koffie. Luisteren naar Stef, die na zijn ontbijt toch nog maar even aan het snurken is geslagen op de bank. Daar was niks mis mee. En je wilt mensen ook niet te erg laten schrikken. Tenslotte zijn wij maar spullen kwijt. En verder niks. Dus ik breng het verhaal maar met een lach. Je ziet de meesten dan wel verschieten. “Oei, dat wist ik niet, wat vervelend voor jullie.” Sommigen vinden het ook bijzonder dat ik er om kan lachen. Nou ja, ik vind het niet grappig, maar met lelijk kijken verandert de situatie ook niet.

We proberen het in september gewoon nog een keer. Misschien op ons eigen stekje, anders in een chaletje. Even genieten van een Belgisch biertje op een Belgisch terrasje.

Ach, en over een tijd, als al het leed weer geleden is en we weer een mooi plekje hebben aan de oever van de Amblève, zullen we hier ook met een lach over kunnen vertellen. “Weet je nog, die keer in de zomer toen de camping overstroomde…..”