Man man man, wat een weer. Onvoorstelbaar, dat zo’n mooie zomer ineens zomaar voorbij is en het herfst is met alle windvlagen van dien. Af en toe moet het slaapkamerraam zelfs dicht omdat je anders uit je bed waait. De boten in het haventje voor onze deur dobberen fanatiek heen en weer. Overal klapperen touwen en andere attributen. Je zou er onrustig van worden. Gelukkig is er nog niks gezonken. Als het niet zo heel hard regent zie je nog wel eens een visser. Maar verder heeft niemand wat te zoeken in de haven.

De behendigheidsles van Stef is zelfs al een keer afgezegd. En ik snap het wel, het veld is zo zompig dat je tot je enkels in het water staat. Daar helpt geen drainage aan. Maar het is wel irritant, Stef is veroordeeld tot een leven binnenshuis. Niet dat hij zelf graag naar buiten gaat, hij steekt zijn neus om de deur en besluit dat hij best zijn pootje kan oplichten tegen de tuintafel. Die staat tenminste droog onder de overkapping. Ach, een keer schrobben met chloor en het is weer fris. Wel sneu voor die kleine man, hij gaat zo graag mee op pad.

De hele wereld ziet er troosteloos uit. Alles is nat, overal staan plassen. Bah. Wat een geluk dat we nog een heerlijke vakantieweek hebben gehad in september. Toen de temperatuur nog dik en dik boven de twintig graden was. Gelukkig hield mijn maatje zijn poot stijf. Ik wilde een week in oktober, omdat het dan vaak zo’n mooi weer kan zijn. We zouden van een koude kermis thuisgekomen zijn.

En als het nou alleen zou stormen, dan vond ik het nog wel prima. Dat is lekker, jas aan en tegen de wind in hangen. Maar het ene moment is er een felle zon en het andere moment probeert de natuur de droogte van afgelopen jaren in één minuut op te lossen. Onmogelijk om je op te kleden.

Wat ik me dan afvraag, zou dit nou iets te maken hebben met de klimaatverandering? Het zou toch zomaar kunnen. Er komen steeds meer mensen op deze aarde en dat heeft zijn invloed. Of we dat nou willen of niet. En ik weet wel, Nederland is maar een klein stipje in deze kosmos, wij hoeven niet het beste jongetje van de klas te zijn want zoveel verschil kunnen wij niet maken. Maar het is toch wel fijn als we ons eigen nest zo schoon mogelijk houden. Als het dan al verpest wordt, laat het dan in ieder geval niet aan ons liggen. Dan kunnen wij, als rechtgeaarde Nederlanders, tenminste met een terecht gevoel van rechtvaardigheid naar een ander wijzen.