In onze Westerse wereld nemen wij de dingen aan alsof ze vanzelfsprekend zijn. Daarom luister ik zo graag naar de verhalen van mijn collega. Zij zet me regelmatig weer met beide benen op de grond.
Leven in een derde wereld land zet je namelijk echt wel aan het denken. Waarom hollen we in de Westerse wereld overal achteraan, willen we altijd meer en meer, beter en beter, maakt dat ons gelukkig? Zij denkt van niet. Tevreden zijn met wat je hebt is in Afrika een eerste vereiste. Een dak boven je hoofd en te eten. Als je geluk hebt ook nog een leuke baan. Maar wie niet tevreden is met wat hij heeft, zal nooit gelukkig worden.
In ‘haar’ land leer je de betrekkelijkheid van alles. Dat hebben natuurlijk ook de mensen die al heel veel hebben meegemaakt. Aards bezit zegt zo weinig. Een beetje meer geld is makkelijk maar het maakt niet gelukkiger. Goede gezondheid, dat nemen we altijd maar voor lief, maar als we roofbouw plegen op ons lijf krijgen we toch vroeg of laat de rekening.
Zij probeert te leven met de dag en is iedere keer weer blij als ze wakker wordt. Ze is er nog en de zon schijnt. Ze luistert naar de vogels, de poezen en de honden staan aan de deur te krabben want die willen naar buiten. Dus eruit en genieten van al het leven om je heen.
Sinds kort heeft ze weer een baantje. Kun je je dat voorstellen, ze is net 70 geworden en kreeg een baantje voor een of twee dagen in de week. Natuurlijk krijgt ze geen salaris maar wel een onkostenvergoeding voor de diesel die in haar auto moet.
Ze doet administratie in een ziekenhuis. Er glipt teveel geld weg wat niet traceerbaar is en dus roept men graag de hulp van een Europeaan in. Die kijken toch nauwkeuriger dan de gemiddelde inwoner. Onder de palmbomen of mangobomen zitten kan altijd nog. Voorlopig heeft ze weer iets om blij mee te zijn.
Er gebeurt altijd wel wat. Vaak er is geen internet of er is geen elektra. Dat weet je nooit. Je krijgt nooit een waarschuwing dus plannen maken heeft niet zoveel zin. Als je een van de twee nodig hebt moet je gewoon gebruik maken van de tijd die je wel hebt. En morgen is er weer een nieuwe dag.
Zij had eigenlijk nooit echt een doel in het leven en accepteerde alles wat kwam met het idee dat het wel ergens nodig voor zou zijn. Maar ze had wel een droom en die is uitgekomen. Vaak heeft zij zich afgevraagd hoe ze haar droom werkelijkheid kon maken. Uiteindelijk heeft ze het leven geaccepteerd hoe het kwam en dat bracht haar waar ze wilde zijn. Prachtige kinderen en kleinkinderen en wonen in vrijheid in de zon. Wat wil een mens nog meer.
Haar advies: geniet van het leven want het is zo kort. Probeer goed te zijn voor je medemens en discrimineer niet. We zijn allemaal mensen met goede en slechte eigenschappen. En zoals ze in Afrika zeggen: “What goes around comes around and that is true”.
Wij zijn teveel opgevoed in het kader van hard werken is goed voor je en luiheid des duivels oorkussen. Daarom deden missionarissen zoveel aan het wegwerken van lethargie bij de volken die ze wilden kerstenen. Met onderuit liggen bereik je niks. Wij kregen ook mee dat om in de hemel te komen het zweet des aanschijns etc. Kortom, geloofsbepaalde cultuur bepaalde in belangrijke mate hoe wij in het leven stonden en staan. Als het elke dag 35-40 graden is en de luchtvochtigheid stijgt naar 100% of zo, zak je vanzelf terug in je tempo. Lukt ons vaak op vakantie. Paar dagen rust. Maar daarna toch weer blij dat we aan de slag kunnen. Althans, ik heb dat wel. Ben geen mens voor luieren. Ook niet voor hitte trouwens. Dus komende dagen worden niet echt die van mij….:)
LikeLike
amen, Amen, AMEN!!
LikeLike
Mooi ons mee te laten lezen, een echte opsteker!
LikeLike