De vriendenkring is inmiddels weer uitgebreid. Naast Yana en Luna is nu ook Indy op de camping komen wonen. Wel een lastig ding hoor, in het begin. Ze had nog niet precies door dat hij de baas is. Nou, dat heeft hij haar dan toch maar even duidelijk gemaakt. Jonge honden dienen zich onderdanig te gedragen. Niet dat ze daar erg van is, maar het gaat nu toch wel beter.
Gelukkig is het baasje van Indy een gezellige man. Altijd in voor spelen met de bal. En hij kijkt ook niet lelijk als er vuile poten op zijn broek komen. Hij snapt dat je er niks aan kunt doen als de bal in het water rolt en je die moet gaan halen. Dan krijg je vuile voeten, tja, niks aan te doen. Je hebt van die mensen die je dan met man en macht weren maar het baasje van Indy niet, die kijkt niet zo nauw. Die vond het ook niet erg dat hij Indy terecht wees. Hij gaf hem zelfs een compliment. Dat had hij wel eens anders meegemaakt. Als hij op de hondenclub een jonge hond terecht wijst, krijgt hij meestal op zijn donder. De baasjes van die honden kunnen dan ook zo angstig kijken. Net of hij hun honden iets aan doet. Tssss. Ze snappen niet dat het zo werkt in de hondenwereld. De instructeur wel gelukkig, die kijkt altijd maar zo een beetje meewarig en moet lachen.
Maar Indy, nee, dat gaat prima. Lekker samen stoeien. Indy is tenminste ook niet zo’n flauwerik. Die gaat niet piepen als ze een keer ondersteboven gaat. Ze heeft nog wel een uithoudingsvermogen zeg. Dat moet hij wel toegeven. Zelf liep hij te hijgen als een stoomlocomotief en bij Indy zag je niks. Toen ze weg waren, was hij gauw op zijn kussen gekropen. Het baasje lachte hem uit, hij zag het wel. Die had het over bouw en ras, hij snapte er niet veel van. Gelukkig bedacht het vrouwtje dat hij wel een snoepje verdiend had. Geen idee waarvoor, maar dat was van minder belang. Snoepjes zijn snoepjes.
Toch wel zalig zo, op de camping. Daar zijn de regels toch wat anders. Vooral als het mooi weer is. Hij heeft gemerkt dat hij niet zoveel op zijn kop krijgt als hij niet achter alle mensen aanloopt die naar het eilandje gaan. Had dat dan eerder gezegd, wist hij veel. Hij vond het wel grappig. Maar nu hij dat niet meer doet, laten ze hem lekker z’n gang gaan.
Eigenlijk heeft hij het best goed voor elkaar. Hij heeft zijn baasje en zijn vrouwtje prima opgevoed. Ach, geven en nemen hè.
Veel plezier met je vriendinnetje Stef. Hou ze maar lekker onder de knoet. X Verstuurd vanaf mijn iPad
>
LikeLike
Leuk verhaal! Wij kunnen over onze drie jonge katten soortgelijke verhalen vertellen. Over dat personeel en hoe er mee om te gaan…. Met onze vroegere hond, een schat van een boerenfox, opgehaald uit de buurt van een onzer dealers indertijd, maakten we 16,5 jaar heel vrolijke jaren mee. Maar wat we nooit snapten was hoe hij toch aan die bananen in zijn oren kwam. Wel doen waar hij zin in had, maar nooit luisteren…..:) Blijven dieren natuurlijk…..
LikeLike
Heerlijk verhaal! Stef heeft het goed voor elkaar!
LikeLike