Mensen kunnen zich soms zo druk maken om overdreven zaken. Hij snapt er niks van. Wat maakt een beetje modder en zand nou uit. Laatst ook weer, ze waren naar de behendigheid club geweest. Superleuk is dat altijd. Dit keer was zelfs Noah er weer. Die had hij al lang niet meer gezien, niet meer sinds het vorige seizoen. Maar nu konden ze weer lekker naast elkaar staan, Bobby, Noah en hij. Ze waren toch wel de club-oudsten. Iedereen die erna nog bij kwam, werd even onderworpen aan een onderzoek. Laatst nog die Beagle, die hoorde er niet echt bij. Kwam ook niet meer. Niet dat ze een hekel aan hem hadden, helemaal niet, maar je moet wel een beetje mee kunnen doen.

Maar goed, de behendigheid club dus. Het was overdag niet zo heel mooi geweest dus het veld was behoorlijk nat. Meestal ook wel lachen hoor. Het vrouwtje is niet zo heel handig dus die kan nog wel eens uitglijden. Maar eigenlijk ging dat deze keer heel goed. Ze was voorzichtig. Hij niet, hij nam de hindernissen in volle vaart. Het waaide wel hard, de wip bleef niet eens staan zoals hij moest. Ach, dan maar wat sneller springen. Het vrouwtje had moeite hem bij te houden. Soms moest hij zelfs even wachten tot ze kwam. Dan bleef hij even voor het witte vlak wachten. Ze wilde dat hij daar ook overheen liep. Daar had ze zelfs een snoepje voor over. Makkelijk scoren hoor, even blijven staan, snoepje eten, paar stapjes op het witte vlak en dan hup, eraf springen. Meestal wist hij zelf wel welke hindernissen er na kwamen.

Na een uurtje rennen was de les voorbij en liep hij met het vrouwtje weer naar huis. Nog even lekker door de plassen en de bermen. Er was een tijd geleden gemaaid en niet alles was opgeruimd. Wat daar allemaal onder zit, heerlijk. Daar kun je uren in snuffelen. Nu was daar geen tijd voor natuurlijk. Ze moesten naar huis en hij had onderhand ook wel honger. Voor ze naar de club gingen, kreeg hij nooit eten. Gelukkig stond het eten wel klaar als hij binnenkwam.

Maar voor hij dan naar binnen kon, dat duurde toch altijd zo lang. Zeker in de winter. Jas uit, schoenen uit. En dat moest allemaal in de garage omdat het anders binnen vies wordt. Tsss. En hij maar wachten. Hij stond heen en weer te springen tot het vrouwtje eindelijk zijn tuig af deed. Gelukkig vergat ze hem schoon te maken met die grote handdoek die daar altijd voor klaar hing. Dat was een foutje, dat wist hij wel, maar toch. Eerst eten!

Na het eten sprong hij gezellig bij het baasje op schoot. Oei, dat was een vergissing. “Je bent vergeten Stef schoon te maken!” Het vrouwtje schrok er een beetje van, hij zag het. “Wat suf, dat ben ik inderdaad vergeten.” En ja hoor, daar gingen ze weer, hij moest mee naar de garage om schoon geschrobd te worden. Wat een onzin toch steeds, dat schoonmaken. Wat maakte dat zand nou uit. Nog een geluk dat het baasje met hem mee ging. Je zou het niet geloven maar die was een stuk minder hardhandig dan het vrouwtje. Mensen, ze zijn heel lief hoor, maar ze maken zich druk om de vreemdste dingen. Hij zal ze nooit begrijpen.