Vroeger was politiek een ernstiger zaak dan tegenwoordig. Politiek werd bedreven door bezadigde oude mannen, in een driedelig kostuum. Zij droegen een lorgnet en een deftig horloge op hun buik. Uiteraard rookten zij ook gezamenlijk een sigaar. Zij bespraken wat goed was voor de mensen in het land (en voor zichzelf) en handelden daar naar. Den gewoone mensch hoefde zich hier niet mee te bemoeien, die hadden daar toch geen verstand van. Politiek speelde zich ook veelal af in besloten kring, ver van alle arbeiders die na een zware werkweek weinig puf hadden zich nog te verdiepen in complexe zaken. Tenslotte moesten zij op zondag al de preek van de pastoor c.q. dominee ondergaan. Dat was al complex genoeg.
Ik kijk graag naar die oude foto’s. Ik zou ook wel graag een keer daar vlieg hebben willen zijn. Zomaar even vanaf het plafond luisteren naar het zelfgenoegzame georeer van zichzelf teveel respecterende deftige mannen.
Gelukkig kwam er toch een ommekeer. Het viel niet mee maar mensen als de socialisten brachten een ander geluid. Je kunt het er mee eens zijn of niet, daar geef ik geen mening over, maar je kunt niet ontkennen dat er toch iets gebeurde.
Langzamerhand veranderde het politieke toneel in wat we nu kennen en zien. De politici bleken toch ook normale mensen van vlees en bloed te zijn. Met een gezin en alle problemen die normale mensen ook kennen. Politici laten zich ook graag voorstaan op het feit dat zij ‘gewoon’ zijn. Dat valt tegenwoordig goed bij de kiezer. Mensen willen zich kunnen identificeren met diegenen die hen vertegenwoordigen. De tijden van “hou jij ze dom dan hou ik ze arm” zijn gelukkig wel voorbij.
Natuurlijk vliegt de politiek ook wel eens uit de bocht. Want waarom houdt een man die zichzelf de redder vindt van de ‘gewone’ Nederlander en dit land voor de Nederlanders wil behouden, dan zijn eerste speech in de Kamer in het Latijn. Heeft hij heimwee naar de sigarenrook en zakhorloges?
En waarom worden er soms toch zoveel interessante woorden gebruikt. Het gebruik van moeilijke woorden is vaak een teken van onzekerheid. En dat zou toch niet moeten hoeven. Het zal toch geen poging zijn om toch een beetje boven de simpele mensheid uit te stijgen?
Misschien zouden mensen zich toch meer interesseren voor politiek als er meer gewone taal werd gesproken. Niet teveel oreren, gewoon benoemen hoe het heet. Natuurlijk mag dat vanuit de eigen overtuiging, daar is niets mis mee. Want één ding is toch wel hetzelfde gebleven. Ze zijn er nog steeds van overtuigd dat ze het het beste voor hebben met mensen van dit land.
Machteld Berkelmans 
Een mooi blog
Instemmende groet,
LikeLike
Het ging al fout toen de socialisten toch vooral bestuurders wilden zijn. Toen zij o.a. in Amsterdam de echt voor de kleine man staande communisten uit de raad wisten te werken. Het ging fout toen met name de linkse bestuurders van land en stad verzwegen wat velen in hun wijken zagen. Criminaliteit, verloedering, verlies van normen en waarden. Hwt ging fout toen zelfs de Liberalen besloten dat ‘Jip en Janneketaal’ het niveau was van hun kiezers. Het ging fout toen populisten van links die van rechts overschreeuwden. Verkettering, verloedering van de zeden. Dat maakt dat de kiezer afhaakt. Want wat is er mis met de malloot die het redt tot in de Tweede Kamer? Wat is er mis met de man die zichzelf ziet als de Nederlandse Messias op milieugebied? Wat is er mis met de vrouw die zorgt dat ons besef over dierenwel en wee verbetert? Als we nu eens zouden stoppen met verketteren leefde de politiek wat meer in ons land en komen we wellicht af van de wonderlijkste splinters als DENK. Had Rutte de lijn van zijn voorgangers binnen de VVD vast gehouden was Wilders nooit afgesplitst. En als we meer respect hadden gehad voor mensen die wel benoemden wat anderen verzwegen was Fortuyn niet vermoord. Het politiek bedrijven is een hard vak geworden. Meer is het niet. Want straks kiezen we opnieuw mensen die een baan voor een aantal jaren krijgen aangeboden. En waarvan je hoopt dat ze doen wat ze zeggen. Maar dat is een zeldzaamheid. Een dag na de verkiezingen (ver)zwijgt men weer hoe het echt zit….
LikeLike
Als de dienaren van het volk nou eens echt het volk gaan dienen is er al veel gewonnen.
Godfried Bomans heeft heerlijke stukken geschreven over zijn vader en niet te vergeten: Pa Pinkelman in de politiek. Een kijkje in de tijdgeest van toen. Daarnaar terug kan niet meer en moet men ook niet willen. Toch zou enige vorm van decorum niet slecht zijn.
LikeGeliked door 1 persoon