Een paar maanden geleden werd een goede vriend mishandeld vanwege het feit dat hij niet op vrouwen valt. Onvoorstelbaar, voor ons, voor zijn partner maar vooral voor hemzelf. De fysieke schade herstelde. Niet vanzelf, er was een operatie voor nodig en zijn vakantie kwam daar bijna door in gevaar. Maar toch, langzamerhand wist hij op dat gebied de draad weer op te pakken. Het psychische letsel was groter. Herstelde ook moeilijker.

De nasleep was ook heftig geweest. Hij droomde er ‘s nachts van. Voelde zich onveilig als hij alleen op straat was. Natuurlijk hield hij zich groot, tenslotte was hij een volwassen man. Maar als hij in zijn bed lag, wakker, naar het plafond starend, voelde hij zich weer dat jonge ventje dat worstelde met zijn geaardheid. Bang voor de reactie van zijn klasgenoten in dat conservatieve boerendorp.

Zijn man kon hem niet helpen. Hij steunde hem waar hij kon maar dit was iets dat hij zelf moest verwerken. Hij was de enige die wist hoe diep de angst en onzekerheid geworteld zat.

Na lang twijfelen gaf hij toestemming de beelden van een beveiligingscamera te delen via de media. Tot ieders verbazing meldden de daders zich bij de politie. Wat een opluchting, het recht kon zegevieren en de daders zouden hun straf niet ontlopen. Vier personen waren nu bekend, één ‘hoofddader’ en drie meelopers.

In onze ogen zouden de meelopers toch minimaal een taakstraf krijgen. Zij waren dan wel niet begonnen maar hadden toch ook niet de ballen gehad om de ellende te stoppen en de veroorzaker tot de orde te roepen. Waarschijnlijk watjes zonder ruggengraat, die zich lieten opjutten door iemand die nog minder verstand had.

In Nederland is het rechtssysteem zorgvuldig. Mensen gaan niet zonder proces naar de gevangenis, er wordt gezocht naar bewijs. Alles wordt onderzocht, moderne methoden worden toegepast. We zijn er trots op, we zijn geen bananenrepubliek. Recht wordt gedaan waar dat nodig is. Maar soms voelt het toch anders. Als je zelf het slachtoffer bent en je hebt de daders gehoord en gevoeld. Alleen niet zo duidelijk gezien.

De zaak tegen de meelopers werd geseponeerd. Wegens gebrek aan overtuigend bewijs. Het feit dat zij zichzelf hadden gemeld bij de politie was blijkbaar niet zwaarwegend genoeg.

Gebrek aan overtuigend bewijs. Hoe is het mogelijk. De camerabeelden spraken voor ons voor zich. Voor de rechter niet, helaas.