Ik heb altijd gedacht dat klagen over het weer was voorbehouden aan Nederlanders. Tenslotte is het in ons kikkerlandje of te warm of te koud. “Het is hier altijd hollen of stilstaan, poeh, van mij hoeft het niet hoor, die hitte.” Maar oh wee als het in de zomer een paar dagen durft te regenen, dan boeken we massaal een last minute naar een warm land.

Wat was ik dus verbaasd toen Marijke mij vertelde over haar Gambiaanse vrienden. Het blijkt namelijk dat ook Gambianen er wat van kunnen. Het is of te heet of te droog. De wind is te warm en geeft veel te veel zand. Natuurlijk is dit alleen in het droge seizoen. Het regenseizoen geeft nog meer overlast.

Voor ons Europeanen is het regenseizoen in het Afrikaanse land prachtig. Een groene waas vormt zich over het anders zo dorre land. De natuur ontploft en overal bloeien de meest exotische bloemen. De atmosfeer zoemt door alle insecten die na hun metamorfose hun weg zoeken. De lokale bevolking vindt het alleen maar lastig. Alles moet zorgvuldig dicht gehouden worden want dat ongedierte kruipt overal doorheen.

Op het hoogtepunt van dit seizoen regeert de regen. Storm en onweer geselen de natuur. Door de slechte conditie van wat zij het wegennet noemen en het volledig ontbreken van een riolering, blijft het water overal in plassen staan. De grond is verzadigd en het water kan nergens heen. Met als gevolg dat alles onderloopt. Ook zijn, in tegenstelling tot wat wij gewend zijn, veel huizen gebouwd van modder. Het dak moet dan ver genoeg oversteken. Is dit niet het geval, dan worden de muren nat en wat er dan gebeurt laat zich raden. Het hele huis zakt als een mislukte soufflé in elkaar. Dit is ook de enige keer dat de Gambianen hun stoïcijnse gedrag veranderen in actie. Natuurlijk wel pas na het regenseizoen. Dan worden nieuwe modderblokken gevormd en wordt een nieuw huis gebouwd. Althans, de muren worden gezet. En als de eigenaar geen geld heeft voor een nieuw dak, wordt het regenseizoen weer gevreesd. Het is een cirkel.

Gelukkig is daar dan Marijke met haar nuchtere Nederlandse inslag. Zij gaat niet wachten op de volgende regenbui met vreselijke gevolgen maar onderneemt actie. Tijdens de ramadan is het de bedoeling dat mensen iets goeds doen voor elkaar. En zo kon het gebeuren dat met behulp van de gemeenschap binnen drie dagen een nieuw dak was geplaatst. Weer een gezin dat droog verder kon. Marijke kon tevreden zijn.

De enige grote schade van het jaar werd toegebracht aan de mangoboom. Die zal dit jaar geen vruchten dragen. Maar als dat het ergste is.