Het blijft natuurlijk een rare kronkel in mijn karakter. Waar andere mensen niet kunnen wachten tot het dan eindelijk zomer is, kijk ik uit naar de herfst. En niet dat ik de warmte niet op prijs stel, in tegendeel, de zomer kan me eigenlijk niet warm genoeg zijn. Ik geniet van buiten zijn, ’s avonds buiten zitten tot het echt helemaal donker is, terrasjes, het simpele feit van de warmte op je huid voelen. Ik vind het heerlijk.

Maar de herfst. Ik weet het, het is een afwijking, ik kan er lyrisch van worden. Ieder jaar weer moet ik er iets over kwijt. Vooral de vroege ochtend is een openbaring. Het is kil, niet echt nog heel koud maar ik ben het nog niet gewend. Dus een jas aan. Buiten ruikt het al naar nevel en mist. Het heimwee-seizoen is weer begonnen.

Ik ga ook weer mijn recepten voor wild bekijken. Haas, fazant, het zijn van die gerechten die voorbehouden zijn aan het seizoen. Ik maak het op de ouderwetse manier, met veel geduld en aandacht. En dan eten, samen met familie of vrienden. Grote pannen op tafel, vrolijke gesprekken en veel gelach. Gelukkig kunnen we ook de kaarsen weer aansteken, het geeft toch altijd weer een aparte gezelligheid. Ze zijn me dierbaar, deze avonden. Het is alsof het leven op zo’n moment een beetje gas terugneemt. Even hoeven we niet meer zo hard te lopen, we kunnen lekker thuisblijven en genieten van goed gezelschap.

Ik weet dat er mensen zijn die het seizoen met schrik en beven tegemoet zien. Wat ik voel als heimwee en daarom koester, ervaren zij als somber en depressief. Zij gruwen van de vroege avonden en vinden het vreselijk om ’s ochtends in het donker op te moeten staan. En als ik roep “heerlijk, vanaf nu worden de dagen weer langer”, zuchten zij dat het nog zeker anderhalve maand duurt voor je daar echt iets aan hebt. Ik snap dat ik met mijn onverstoorbaar optimisme deze mensen soms tot wanhoop drijf. Maar ik kan er niks aan doen, ik vind de herfst echt geweldig. En ik moet ook de daaropvolgende winter uitzitten. Al die saaie kaalheid in de natuur. Gelukkig is diezelfde natuur oppermachtig en zijn de seizoenen niet te beïnvloeden, het wordt op een gegeven moment altijd weer lente. Wellicht stelt dat dan toch gerust?