Verbijsterd

sad-505857_1920

Soms kom je mensen tegen die alles tegen lijken te hebben. Wat er maar fout kan gaan, gaat ook fout. Als buitenstaander heb je dan het idee dat ze het zelf veroorzaken maar is dat wel zo? Want je wilt toch niet dat al je relaties de mist in gaan. Maar je verdiept je niet in haar problemen, je hebt het te druk met andere zaken. Je ziet elkaar ook niet zo heel vaak dus het raakt meer en meer op de achtergrond.

Ze krijgt een relatie, met een man die al een aantal kinderen heeft. De relatie gaat mis maar ze blijft moeder voor de kinderen. Samen met haar eigen kind probeert ze ze zo goed mogelijk op te voeden. Ze is alleen nog zo jong, zo onervaren. Fout op fout. Probleem op probleem.

Ze wil zelf ook leven. Genieten. Maar ze kent geen grenzen. Dat heeft ze nooit geleerd. Dus ook daar loopt ze tegen zaken aan die ze niet kan oplossen. Ze verwaarloost zichzelf. Drank, drugs, de maatschappij keert zich tegen haar. Haar gezondheid laat haar uiteindelijk ook in de steek.

Dan treft ze een goede man. Rustig, huisje, boompje, beestje. Ze krijgen samen een kind en even lijkt alles in rustiger vaarwater te komen. Maar het lukt niet, de onrust in haar lijf blijft haar achtervolgen. Ook die relatie loopt stuk. Het lukt haar weer niet.

Het zorgen voor haar zoon valt niet mee. Weer vervalt ze in de oude fouten. Haar omgeving spreekt er schande van. Hoe kun je je kind zo verwaarlozen? Het doet haar verdriet, ze doet haar best maar het lukt gewoon niet. Iedere keer weer die valkuilen, ze mag toch zelf ook wel genieten. Mensen noemen haar een slechte moeder. Ze zoekt troost.

Maar de mensen die zich haar vrienden noemen, bezorgen haar meer dan een slechte naam. Ze is niet meer welkom op de plaatsen waar ze eigenlijk rust zou moeten vinden. En het is niet eenvoudig andere vrienden te vinden. Ze zit vast in haar omgeving, zonder werk, zonder inkomen, zonder vooruitzichten op een betere toekomst. Ze berust en probeert op haar manier gelukkig te zijn.

En dan, dan is het ineens voorbij. Haar omgeving blijft verbijsterd achter. Wat is er gebeurd? Heeft ze het zelf opgegeven? Hadden we het kunnen voorkomen? Hadden we meer kunnen doen? Helaas, we zullen het nooit weten.

5 gedachtes over “Verbijsterd

  1. Wij maakten ooit een soortgelijke situatie mee. Vrouw, mooi, niet te slim, wel leergierig, kon niet meekomen met de carrierdrang van haar man. Te jong getrouwd, matige achtergrond! Manlief bleek drinker en af en toe gewelddadig. Ze bleef hem trouw. Onderging. Tot hij er andere dames op na hield. Verzet werd gebroken. Hij vertrok met een ander, zij bleef achter met de kinderen. Bakte er niks van. Liet zich bij de scheidingsonderhandelingen ringeloren. Kreeg geen inkomen behalve een uitkering. Redde het niet. Verloederde, werd van haar laatste centen en eten ontdaan door haar zoon die uiteindelijk in de voetsporen van zijn pa trad. En stierf…alleen, verlaten door iedereen. Vroeg ook geen hulp. Niets! Bleef verbijsterend om dat achteraf te horen allemaal…

    Like

  2. Inderdaad, triest. Woorden als moedeloos, onbegrip en onwil schieten mij te binnen als ik aan een soortgelijk geval denk. Je kan niet al het leed op je schouders meedragen maar soms zou een beetje meer kracht zetten niet verkeerd zijn (sprak hij schuldbewust).

    Like

Geef een reactie op petergortworst Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.