Tegenwoordig is Storytelling hot. Alle succesvolle ondernemers vertellen hun verhaal aan iedereen die dit horen wil. De TEDx presentaties worden miljoenen keren bekeken op YouTube. Ook door mij, ik hoor graag wat de verhalen zijn van deze mensen. Wat hebben zij meegemaakt, wat heeft hen gebracht waar ze zijn. Hoe kreeg Pieter Zwart het voor elkaar dat iedereen Coolblue kent. En er naar tevredenheid heeft besteld. Er worden dikke boeken over geschreven.

Verhalen vertellen brengt me ook terug naar mijn jeugd. Met kerstmis was het bij ons thuis zeker bij uitstek de tijd van verhalen vertellen. Terwijl we aan het kerstdiner zaten kreeg iedereen de kans zijn zegje te doen. Het waren geen hoogstaande verhalen met een literair karakter. Het waren ook geen succesverhalen. Het was gewoon een verslag van een leven, in een klein dorp in Brabant. Maar wel ons leven. We konden uren aan tafel zitten.

We hadden eerder samen de kerstboom opgezet. Daar was dat vogeltje weer dat met een soort knijpertje aan de takken moest worden bevestigd. Het had weer minder haar in zijn staart dan vorig jaar. En het engeltje dat je kon opdraaien en dat dan een kerstliedje ten gehore bracht. Ik zie mijn jongste zus nog staan in opperste aanbidding. Het was ieder jaar weer een feest van herkenning. Natuurlijk sneuvelde er ook ieder jaar wel wat en kocht mijn moeder weer nieuwe spullen. Net als iedereen hadden wij een kerstboom die absoluut niet voldeed aan de eisen van de moderne stylisten. Hij was ook al jaren hetzelfde, ik kan me niet herinneren dat we ooit een andere piek hadden. We hadden wel witte lichtjes, dat was een eis van mijn moeder. Ze hield niet van een bonte kermis.

Het huis rook naar dennennaalden. Ze zaten ook overal in, in onze sokken, in onze sloffen. Af en toe vond je ze zelfs in je bed. Ik weet nog dat we een keer een boom hadden die tweede kerstdag ternauwernood haalde. Hij liet spontaan alle naalden vallen, op kerstavond. Mijn vader was hevig teleurgesteld, tenslotte was het uitkiezen van de kerstboom zijn taak.

Al die herinneringen stellen mij in staat om ook verhalen te vertellen. Ik doe dat met veel plezier. Er zullen zeker mensen zijn die het niet met mee eens zijn. Dat merk ik ook wel eens aan de commentaren die ik krijg. Maar dat is niet erg. Het is mijn mening. En niet iedereen hoeft het daar mee eens te zijn.

Bedankt dat jullie het afgelopen jaar mijn verhalen hebben willen lezen. Ik hoop dat jullie dat blijven doen. Ik wens iedereen een heel gelukkig 2018.