Met mijn ouders woonde ik in mijn jeugd in het plaatsje waar ook de Efteling is gevestigd. Als inwoners waren wij bovenmatig trots op dit geweldige pretpark. Ik weet nog dat we van school uit zwemles hadden in het buitenbad dat de Efteling toen nog had. Het water was niet verwarmd, als het 14 graden was gingen we zwemmen. Wat heb ik daar een kou geleden, onvoorstelbaar.

Later mocht ik weleens mee met een vriendinnetje. Haar vader was werkzaam bij het pretpark en verantwoordelijk voor een groot aantal attracties. Ik weet nog dat we in het spookslot stonden, nog in aanbouw, en keken naar de grote vinger waar later een kroonluchter aan zou bengelen. Mijn, toen al immense, fantasie sloeg direct op hol. Het is altijd mijn meest favoriete plaats van het park gebleven.

Natuurlijk heb ook ik later vakantiewerk gedaan in het park. Dat deden we allemaal, de kinderen uit het dorp. We kregen een uniform en begonnen ’s ochtends eerst met het vegen van de omgeving van de attractie waar we die dag stonden. ’s Avonds was je doodmoe van het helpen van de gasten, het blijven lachen en het harde werken. Maar voor we weg mochten, werd eerst weer de hele omgeving van de attractie geveegd. Het park moest schoon blijven.

Ook als volwassene kom ik nog graag terug. Het sprookjesbos, de prachtig aangelegde bloemenborders. Geweldig om te zien hoe kinderen kunnen genieten en griezelen. Die verwachtingsvolle gezichtjes met rode wangen van de spanning. De Fata Morgana, Villa Volta, de geweldige verhalen die verteld worden. Je kunt zien dat het park met veel zorg en liefde wordt ontworpen en onderhouden.

Het enige irritante aan sommige attracties, is het muziekje dat er wordt gespeeld. Je raakt het de hele dag niet meer kwijt.

En nu, nu liggen die attracties onder vuur. Omdat zij discriminerend zouden zijn. De Efteling gaat luisteren naar de argumenten van de actiegroep. Ik ben eigenlijk wel heel benieuwd wat die argumenten zijn. Als de fantasie van kinderen al niet meer geprikkeld mag worden, wat mag er dan eigenlijk nog wel. Gaat het niet veel te ver om overal iets slechts in te zien, is er dan ook niet iets mis met de manier waarop je zelf naar de wereld kijkt?