Bij het opruimen van mijn zolder kom ik ze weer tegen. Twee grote tassen met dia’s, verhuisd naar een uithoek van de rommel verzameling. Ik veeg het stof er af en rits een van de tassen open. Dat valt nog niet mee, het materiaal wordt er in de loop van de jaren niet soepeler op. De rits is uitgedroogd en het nylon begint sporen van slijtage te vertonen. Terwijl de tassen toch niet veel gebruikt worden. Ik haal een cassette uit de tas, hoeveel dia’s zullen er in zitten. Mijn vader was heel gestructureerd maar door de jaren heen zijn de dia’s door elkaar geraakt. Afbeeldingen van mij en mijn zussen worden afgewisseld met plaatjes van de Franse kastelen die hij samen met zijn broer bezocht in de zomer. Ik kom de turquoise Simca 1000 weer tegen met mijn oom er naast. Goh, hoe lang zou dat al wel geleden zijn.

Na iedere vakantie werd er een avondje gepland. Mijn vader haalde de projector en het scherm van boven en er werd een klein bioscoopje ingericht. Mijn moeder en oom op een stoel, mijn zussen en ik voor hen op de grond. Ik voel nog precies de rand van het kleed onder mijn billen. Eigenlijk kon je beter op de parketvloer gaan zitten, dat was in ieder geval gladder. Maar dan kreeg je weer een koude kont. Papa stond naast de projector, heer en meester van de presentatie. Ik hoor nog het zoemen en het klikken van de cassette die mechanisch vooruit werd geduwd. Om de zoveel dia’s zat er natuurlijk weer een op zijn kop. Mopperend kwam de voorstelling tot stilstand en werd de dia rechtop gezet. Waarna we weer ondergedompeld werden in de Franse historie.

Ik heb me al zo vaak voorgenomen om ze te gaan digitaliseren. Ik heb ook al gekeken wat het kost om dat te laten doen. Maar daar schrik je van. Het bedrag per dia is niet hoog maar als je bedenkt dat ik er een paar honderd heb liggen, dan denk je toch nog wel eens na. Vooral als je er waarschijnlijk naderhand nooit meer naar gaat kijken. Net als naar al die andere foto’s die ik op een harddrive heb staan.

Eigenlijk jammer, de dia-avonden van mijn vader waren hilarisch. Vooral de keren dat een van zijn dochters net een nieuw vriendje had en hij met veel vertoon een avond organiseerde. Mijn zussen en ik zaten met samengeknepen tenen terwijl mijn vader de ene na de andere gênante afbeelding op het scherm toverde. Hij genoot. En als het vriendje na deze avond nog steeds met zijn dochter wilde zijn, dan zat het wel goed.