Zaterdagmorgen, vroeg, ik loop de deur uit en kijk over de boten in het jachthaventje. De verscheidenheid in de dobberende schepen. Sommigen imposant, anderen koddig, maar allemaal de trots van hun eigenaar. Achter de haven strekt de polder zich uit, er is een enkel boerenbedrijf gevestigd.  Ik loop het straatje uit en sla rechtsaf, richting het dorp. Daar is de dame gevestigd die al sinds jaar en dag mijn haren verft in de meest uiteenlopende kleuren. De meeste klanten zijn inmiddels vertrouwd, haar hondje weet precies waar hij snoepjes kan scoren en bij wie hij straffeloos op schoot kan kruipen. Het is alsof je bij een heel goede kennis op bezoek gaat.

Niet dat er veel gebeurt, in ons dorp. Het is een slaperig onderdeel van een suf stadje. Veel mensen zouden er nog niet begraven willen worden. Maar ik vind het er heerlijk. Ik heb niks met de echte dorpelingen te maken, ik woon aan de rand. Als ik de drukte wil opzoeken, ben ik in een kwartiertje in een ‘echte’ stad. Oké, ik moet nadenken als ik boodschappen ga doen. Als ik iets vergeten ben, kan ik met een diepe zucht de hele reis opnieuw ondernemen. Ik kan me voorstellen dat er mensen zijn die denken “nou nee, mij niet gezien, zo’n saai dorp.” En inderdaad, er zijn best wel nadelen. Iedereen kent iedereen en iedereen weet ook wat te vertellen over iedereen. Ik maak me geen illusies, als mensen tegen mij over anderen praten, praten ze ook tegen anderen over mij. 

Je leest soms berichten in de krant over mensen die zijn overleden zonder dat dit door iemand is opgemerkt. Die in volledige eenzaamheid in hun huis zijn gestorven. Ik weet zeker dat de nieuwsgierigheid van de mensen in een dorp dit merendeels voorkomt. De buren houden elkaar in de gaten. Maar ze kennen in ieder geval elkaars naam. Hoe vaak komt het niet voor dat bewoners van een enorm appartementengebouw elkaar in de lift tegenkomen en zwijgend naast elkaar staan. Niet wetende of ze naast een medebewoner staan of naast een gast. Er wordt amper gesproken, een groet kan er nog net van af.

Zeker, een dorp heeft zijn nadelen. Er is geen hippe uitgaansgelegenheid, je vindt er geen echt moderne winkels. Maar je hebt er nog wel de ruimte. Niet iedereen zit op elkaar gepakt. Je kunt er tenminste nog ademhalen.