Je staat er niet bij stil maar je leven kan echt in een oogwenk 100 procent veranderen. Sinds vorig weekend staat mijn wereld volledig op zijn kop en is niks meer als het was. Mijn maatje is vorige week vrijdag opgenomen in het ziekenhuis en is op de zondag erna om tien over twaalf overleden. Zomaar, zonder waarschuwing. Nou ja, ik moet zeggen, heel veel respect voor de mensen in het ziekenhuis. Ze hebben echt alles uit de kast getrokken. Maar het mocht niet meer baten.
Ik bleef echt in vertwijfeling achter, mezelf afvragend wat er nu de afgelopen twee dagen precies was gebeurd. Ik kon het niet bevatten. Nog steeds niet trouwens. En met mij de mensen die om mij heen staan. Er heerste veel ongeloof. En nog. Stef loopt de hele dag te zoeken, hij blijft maar naar de deur kijken. Arm beest.
Ik ben mijn maatje kwijt. Mijn liefde en mijn alles. Ik weet dat het gaat lukken om mijn leven weer op te pakken. Maar dat wil ik helemaal niet alleen. Ik wil samen met mijn maatje honderd worden. Nog steeds. Mijn maatje was 58 jaar oud. Dat is helemaal geen leeftijd om te overlijden. Hij was ook nog helemaal niet klaar.
We hadden net de nieuwe caravan ingericht. Ik ben wel enorm blij dat hij daar nog zo van genoten heeft. Volgend jaar wilden we de voortent opzetten en dan zou het een beter seizoen worden dan dat van vorig jaar, met al die ellendige wateroverlast. Wie had kunnen denken dat het zo zou aflopen, het seizoen.
Honderd keer per dag denk ik “oh, dat moet ik even tegen Huub zeg…., oh nee”.
Ik denk nog maar niet aan wat er komen gaat. Ik onderga het maar. Iedereen doet het toch anders en op zijn eigen manier. Een ding weet ik nu al wel zeker. We zijn samen altijd heel gelukkig geweest. “Een klef stel”, zoals Huub het zelf altijd noemde. En daar was hij trots op.
Machteld Berkelmans 
Vreselijk….wat een schok.
Gecondoleerd, is alles wat ik je kan zeggen. En sterkte natuurlijk!
ps
Mijn like betekent natuurlijk niet ‘leuk’.
LikeLike
So sorry for your loss. Veel sterkte lieve Mechteld.
LikeLike
En nu ben zelfs ik even uit het veld geslagen. Welk een verdriet voor je, wat voor een verlies! Zeker als het op dit leeftijd zo onverwacht komt. Ik wens je alle sterkte bij de verwerking, laat je verdriet gewoon haar weg vinden en neem je tijd hoor! En deel wat je kwijt wilt, wij hebben veelal situaties meegemaakt die ook zo pijnlijk waren en soms nog zijn en snappen de emoties…… Condoleances zijn het minste wat ik je nu kan aanbieden…..maar wel gemeend!!!
LikeLike
Beste Machteld, wat een schok voor jou en voor iedereen die jou en Huub kent, ik kreeg kippenvel tijdens het lezen. Heel veel sterkte met deze plotselinge ommekeer in je leven, gecondoleerd en hou je haaks in deze moeilijke tijd.
LikeLike
Beste Machteld,
Wat een schok dit bericht teweeg brengt!
Gecondoleerd met dit enorme verlies. Hoe moet je nu verder, alleen, zonder je maatje, je alles. Als het mij zou overkomen zou ik het niet weten.
Jullie waren zo’n prachtige twee-eenheid.
Ik kan je alleen maar heel veel kracht toewensen.
Altijd lees ik je stukjes met veel plezier en ook nu dacht ik: hee leuk, weer een verhaaltje. Maar nu kreeg ik een schok bij de eerste regels. Vol ongeloof las ik de rest. Met groot verdriet, voor jou, je maatje en voor Stef.
Heel veel sterkte!
Marianne van Beek
LikeLike
Gecondoleerd. Wat een vreselijk moeilijk verlies is dit voor je. Ik wens je veel sterkte toe, andere woorden heb ik hier niet voor.
LikeLike
NEE!!!!
Een verdriet waar nauwelijks woorden voor zijn. Heel veel sterkte en troost gewenst.
Carola
LikeLike
Ach nee Machteld, wat vreselijk! Heel veel sterkte, of wat je dan ook maar nodig hebt!
LikeLike