Ah, kijk, even in de gaten houden. Het vrouwtje en het baasje waren met tassen en spullen in de weer. Daar moest hij wel even bijblijven, tenslotte ging hij ook zeker weten mee naar de camping. Niet dat ze hem ooit vergeten hadden, dat niet, maar hij bleef toch altijd maar liever zelf een beetje alert. Ok, heel goed, zijn spullen werden ook klaar gezet. Alles ging in de auto en hij sprong op de achterbank. Nu even een tijdje hobbelen. Meestal sliep hij gewoon lekker en werd hij wakker zodra ze de grindpad van de camping op draaiden. Het geluid was anders dan dat zoeven op de snelweg, daardoor wist hij dat ze er bijna waren.

Terwijl het baasje alle spullen weer uit de auto haalde, wat een gedoe toch weer steeds, ging hij eens op zijn gemak kijken wie er allemaal waren. Veel mensen kende hij wel, daar ging hij altijd even dag zeggen. Vaak kreeg hij dan ook wel een snoepje, dat was altijd meegenomen. De bekende mensen waren aardig. Daar had hij geen problemen mee. Wat wel eens lastig was, waren de mensen die maar tijdelijk waren. Daar waren soms van die zeurpieten bij. Die stuurden hem gewoon weg als hij kennis wilde maken. Tssss. Dat snap je toch niet.

Maar goed, hij moest wel even het baasje en het vrouwtje in de gaten houden. Want ze wilden eigenlijk niet dat hij in zijn eentje op pad ging. Hij snapte niet waarom, tenslotte kende hij de camping op zijn duimpje. Hij zou echt niet in zeven sloten tegelijk lopen. Als ze bezig waren met opruimen, kon hij wel even op pad, dan zagen ze dat toch niet.

Hij moest wel opschieten, het vrouwtje kwam hem vaak al snel roepen. Soms was hij nog niet eens tot aan de caravan van zijn vriendinnen gekomen. Hij liep meestal wel gewoon met het vrouwtje mee terug. Het was ook wel een beetje zielig om haar voor niks te laten roepen. Hij nam nog wel eens een omweg maar hij ging wel altijd met haar mee. Bij het baasje nam hij geen omweg, die riep niet zo vaak maar als hij riep was het toch wel zaak gelijk terug te gaan. Hmm.

Ach, hij zou zijn vriendinnen zeker vanmiddag nog wel op het terras zien. Misschien gingen ze ook nog wel zwemmen vanmiddag, dan kon hij ook mee gaan. Daar was het baasje dan weer niet zo moeilijk in, dan mocht hij gewoon mee. Alleen vorige keer, toen had hij het wel een beetje verkeerd gedaan. Het baasje was takken van een boom aan het zagen en het vrouwtje was hem aan het helpen. Zijn vriendinnen waren langsgekomen maar hij mocht deze keer niet mee. Echt zeldzaam flauw. Toen ze druk bezig waren, was hij gewoon toch maar het bos in gelopen. Lekker poedelen en spelen met Luna. Yana was aan het zwemmen, daar hield hij persoonlijk niet zo van. Oei, maar toen het vrouwtje kwam, hoorde hij aan haar stem dat het menens was. Hij moest gelijk het water uit en mee komen. Mensen, je snapte er soms niks van, ze konden zo moeilijk doen. Hij was maar gelijk mee gegaan want als het vrouwtje die stem opzette was ze echt boos. En dan trok ze hem soms aan zijn oor of zijn nekvel mee. Dat was wel gênant tegenover Yana en Luna. Dat moest hij niet hebben, het ondermijnde toch behoorlijk zijn prestige. Tenslotte was hij een man, hij moest hen wel beschermen.

Voorlopig ging hij eerst maar eens even in de zon liggen. Alles was inmiddels ingericht, er was gezorgd voor zijn drinken, vanavond zou hij lekker eten krijgen. Daar zorgden het baasje en vrouwtje wel voor. Nu eerst relaxen. Een hondenleven is goed.